Beeldende therapie is een vorm van non verbale therapie, therapie zonder woorden. Dat betekent niet dat er niet gepraat wordt in de therapie, maar het praten is bedoeld ter ondersteuning van wat er gebeurt in de therapie, het is niet het doel op zich. In beeldende therapie communiceer je in beelden zou je kunnen zeggen. Doen en ervaren is belangrijk in de beeldende therapie. Om iets te gaan maken is het niet per sé nodig om na te denken over een probleem of gevoel. Je hoeft het niet altijd eerst onder woorden te brengen. Door aan de slag te gaan kom je al in beweging en kan er al op een meer onbewust niveau een proces in gang gezet worden.

Neurologisch gezien is praten over wat je voelt een omweg. Met beeldend werken doe je direct een beroep op de rechter hersenhelft waar je herinneringen, ervaringen, gevoel en emoties liggen opgeslagen.

Je hoeft geen ervaring te hebben in het werken met beeldende materialen. Affiniteit met tekenen, schilderen, handwerken of knutselen kan helpen, maar is zeker geen voorwaarde om te starten met beeldende therapie. Het doel is niet het maken van kunst, maar de ervaring en de betekenis van het maakproces en eindproduct.